Een groot deel van mijn leven heb ik gevreeƫn met als doel om klaar te komen en het ook heel goed te doen in bed. Ik was vooral bezig met presteren en om het klaarkomen zo lang mogelijk uit te stellen. Je kunt wel zeg dat mijn ego meedeed in bed. Dit heeft het plezier en genieten voor mijn toenmalige geliefden niet vergroot. En voor mezelf ook niet.

Opgegroeid zonder enige kennis hoe werkelijk vrijen zou kunnen zijn, deed ik wat ik van vrienden hoorde, op tv zag en met porno kijken. Zelf kon ik vaak voelen dat het niet klopte wat ik deed of ik kon het aan de vrouw voelen waar ik mee vrijde. Alleen deed ik heel lang niks met dit gevoel, ik was vooral bezig om juist niet te voelen in die tijd.

Het heeft me medegebracht waar ik nu ben. Mijn ego gaat niet meer mee naar bed, soms komt het nog even langs en dan vertrekt het vrij snel weer, als ik het deel.

Ik heb de laatste jaren geleerd om de beelden van hoe het zou moeten zijn en presteren steeds meer los te laten. Me overgeven geven aan de liefde, het vrouwelijke en aan het liefdesveld.

Als ik dit volg, gaat mijn ego uit, neemt mijn lijf en dat van mijn geliefde het over en ontstaat het vanzelf. Dan kan het mysterie en de schoonheid van de liefde ontstaan en heb ik geen idee waar het heen gaat. Ik heb alleen de liefde te volgen en zo kan het de ene keer heel liefdevol en een andere keer weer heel opwindend zijn, of allebei.

Wat me ook heeft geholpen om de liefde te volgen is dat mijn geliefde in onze beginperiode vertelde dat het vrijen ook niet lekker of altijd fijn hoeft te zijn. Dit had nog nooit iemand tegen mij gezegd, tegen mij als perfectionist…

Ik ben dit steeds meer gaan toelaten en nu vind ik het prima als het af en toe niet fijn is. Ik kan erbij aanwezig blijven en niet wegschieten, zoals ik vroeger vaak deed, als ik weer eens te snel klaarkwam of er iets niet ging zoals ik had bedacht, volgens mijn ego. Dan kwam de schaamte, nam mijn ego het over en schot ik in afwezigheid en was ik niet meer te bereiken.

Nu kan ik kiezen voor de werkelijke liefde, het toelaten ervan en zet ik er steeds minder tussen.